Η ζωή σαν τριαντάφυλλο

Γυναίκα σα σπουργίτι. Φωνή σαν άγγελος. Καλλιτέχνης σαν διαμάντι.

Κάθε φορά που το σώμα συρρικνώνεται, ραγίζει και καταρρέει, η φωνή (το πνεύμα) είναι σαν να απαλλάσσεται από ένα βάρος. Γίνεται πιο στιβαρή, πιο διαυγής και πιο ηχηρή. Ηχεί σαν ένας αντίλαλος που φτάνει μακριά από την καθημερινή κόλαση την οποία έζησε η Πιάφ στο μεγάλο μέρος της ζωής της.

΄΄Ποτέ δεν πίστεψα πως ο μεγάλος καλλιτέχνης είναι ο αυτοκαταστροφικός ή ο δυστυχής. Η Πιάφ είχε πολλές ευτυχισμένες στιγμές στη ζωή της, πέρα από τις τεράστιες δυσκολίες της΄΄ με αυτά τα λόγια ο σκηνοθέτης Ολιβιέ Ντάαν περιγράφει εμμέσως το πρίσμα μέσα από το οποίο είδε την Εντίθ Πιάφ στην ταινία του «Ζωή σαν τριαντάφυλλο»

Ο μεγαλύτερος θρύλος του γαλλικού τραγουδιού έγινε το επίκεντρο ενός μελοδράματος που εκτυλίσσεται αποσπασματικά, παρουσιάζοντας στιγμιότυπα μιας πολυτάραχης ζωής. Η αφήγηση ξεκινάει στις αρχές του ’50, με την Πιάφ τσακισμένη από τον θάνατο του αγαπημένου της Μαρσέλ Σερντάν και από τα χρόνια προβλήματα υγείας (η αρθρίτιδα σε συνδυασμό με την εξάρτηση από τη μορφίνη που έπαιρνε για να υποφέρει τους φρικτούς πόνους την έκαναν να μοιάζει με γριά, παρότι δεν είχε πλησιάσει τα σαράντα) και συνεχίζεται με τα παιδικά και εφηβικά της χρόνια.

Η Έντιτ Τζοβάνα Γκασιόν, (ΜΑΡΙΟΝ ΚΟΤΙΓΙΑΡ) όπως ήταν το αληθινό όνομά της, γεννήθηκε στο βούρκο όπου τα λουλούδια ακαριαία πέθαναν εκτός και αν είναι ποτισμένα με ευαισθησία και θέληση να ζήσουν κάτι διαφορετικό. Στην περίπτωσή μας έχουμε έναν πατέρα που δουλεύει σαν ακροβάτης, μια μάνα που κάνει φτηνό πεζοδρόμιο, τη γιαγιά που διαχειρίζεται ένα επαρχιακό πορνείο και τη μικρή Έντιτ που προσπαθεί να αναπνεύσει σε αυτό τον κόσμο. Δεν τα καταφέρνει πάντα τόσο καλά...

Ο λόγος του βασιλιά

Ο δευτερότοκος γιος του βασιλιά του Γεωργίου του 5ου Αλβέρτος, ο οποίος πάσχει από οξύ πρόβλημα τραυλισμού, καλείται να αναλάβει το θρόνο μετά το θάνατο του πατέρα του και την παραίτηση του μεγαλύτερου αδερφού του. Ο αλλόκοτος λογοθεραπευτής Λάιονελ Λογκ που θα τον αναλάβει θα προσπαθήσει με τις ανορθόδοξες μεθόδους του να τον βοηθήσει να γίνει ο ηγέτης μιας χώρας η οποία βρίσκεται στα πρόθυρα πολέμου.

«Ο λόγος του βασιλιά» εστιάζει στην περίπτωση του Αλβέρτου, δούκα του Γιορκ, ο οποίος ανέλαβε τα σκήπτρα της Αγγλίας με το τεράστιο μειονέκτημα της δυσκολίας στην ομιλία (τραυλισμός). Έπειτα από ενθάρρυνση της συζύγου του Ελισάβετ ( Ελενα Μπόναμ Κάρτερ ) συνάντησε τον εκκεντρικό αυστραλό λογοθεραπευτή Λάιονελ Λογκ ( Τζέφρεϊ Ρας ). Η σχέση των δύο αντρών είναι ο κορμός της ταινίας.

«Η συστολή του Γεωργίου, σε συνδυασμό με το τραύλισμά του, ερμηνευόταν ως έλλειψη ευφυΐας ή ακόμη και ηλιθιότητα» είπε ο Φερθ μιλώντας για την τελευταία ερμηνεία του. «Πράγμα που, όπως απέδειξε η ιστορία, αποτελούσε εξαιρετικά άδικη κριτική. Οι επιδόσεις του ως προς το είδος του ηγέτη που ήταν δείχνουν ότι διέθετε μεγάλη δύναμη. Ήταν πολύ αφοσιωμένος στο καθήκον του». Για να προσεγγίσει τον ρόλο του ο Φερθ δούλεψε αρκετά με φιλμ αρχείων και ηχογραφημένες ομιλίες. Στόχος του δεν ήταν να μιμηθεί τον βασιλιά αλλά να λάβει όποιες πληροφορίες μπορούσε για να τις προσαρμόσει σε αυτό που έκανε. «Ενδιαφέρον για μένα δεν ήταν τόσο το τραύλισμά του. Ήταν το πώς προσπάθησε να το πολεμήσει. Οταν “κολλούσε” μιλώντας δημοσίως, τον έβλεπες να συγκεντρώνεται, να προσπαθεί να ηρεμήσει. Μια παύση έχει την αίσθηση αιωνιότητας όταν μέσω ραδιοφωνικής μετάδοσης εκατομμύρια άνθρωποι κρέμονται από την κάθε σου λέξη».

O ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ ΠΟΥ ΕΜΨΥΧΩΝΕ
Στις 12 Μαΐου 1937, μετά τον θάνατο του πατέρα του,βασιλιά Γεωργίου Ε΄, αλλά και τη σκανδαλώδη παραίτηση του βασιλιά Εδουάρδου Η΄, ο Αλβέρτος Δούκας της Υόρκης, γεννημένος στις 14 Δεκεμβρίου 1895,στέφθηκε βασιλιάς της Αγγλίας και αυτοκράτορας των Ινδιών. Την εποχή της στέψης του η Μεγάλη Βρετανία βρισκόταν στα πρόθυρα πολέμου και ο ραδιοφωνικός λόγος του στο ΒΒC για να εμψυχώσει τον λαό του έχει μείνει στην Ιστορία. Το 1947, επί δικής του βασιλείας, οι Ινδίες αναγνωρίστηκαν ανεξάρτητο κράτος, οπότε ο Γεώργιος Στ΄ παραιτήθηκε από τον τίτλο του αυτοκράτορα. Παντρεύτηκε την Ελισάβετ Μπόους Λάιον και απέκτησε μαζί της δύο κόρες, τη μετέπειτα βασίλισσα Ελισάβετ και τη Μαργαρίτα. Πέθανε το 1952.