ΜΟΝΙΚΑ Ζ. (σκανδιναβική; jazz!)

Σκανδιναβική jazz  με τη Σουηδέζα τραγουδίστρια Μόνικα Ζέτερλουντ

Έχει αγκάθια η πορεία για την επιτυχία;

Υπάρχει και αντίστροφος ρατσισμός;

Η Μόνικα «Ζ» πάλευε να ισορροπήσει ανάμεσα στην πρόσκαιρη ευτυχία και την απόλυτη μιζέρια. Συνεχή προβλήματα με τον τελειομανή καλλιτέχνη πατέρα και μέντορά της, αποτυχημένες προσπάθειες να σταθεί άξια μητέρα για την κόρη της, ασταθείς ερωτικές σχέσεις. Ο αλκοολισμός σε τέτοιες περιπτώσεις είναι μονόδρομος και οι αμφίπλευροι τραυματισμοί αισθημάτων αναπόφευκτοι.
Σχέσεις που φυλλορροούν σαν δέντρα το φθινόπωρο, αθεράπευτος εγωισμός, βαθειές ανασφάλειες, τραυματικές φιλοδοξίες, αυτοκαταστροφικά χαρακώματα. Αν και γεμάτη τραγούδια ταινία,  παρόλα αυτά, δεν ακούγεται η αυθεντική φωνή της μεγάλης καλλιτέχνιδος.

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ  MONICA ZETTERLUND

• και ταλαντούχα τραγουδίστρια και αισθαντική ηθοποιός.

• δεν δίσταζε να παραδεχθεί μέσα στην τελειομανία της , τις αδυναμίες και τις αποτυχίες της

• πώς να πείσει  τον αυστηρό καλλιτέχνη πατέρα της για την αξία της;

• και ο αντίστροφος ρατσισμός είναι αβίωτος (η λευκή πανέμορφη Σουηδέζα κλέβει τα πρωτεία της jazz από τους νέγρους τραγουδώντας... στα σουηδικά!)

Η ταινία ‘Βαλς για τη Μόνικα’ περιγράφει την πραγματική ιστορία της θρυλικής τραγουδίστριας της jazz, Monica Zetterlund, και την περίοδο της μεγάλης της καταξίωσης κατά τη δεκαετία του ’60. H ζωή της ήταν γεμάτη μοναδικές εμπειρίες: την είχαν φλερτάρει μεγάλα ονόματα όπως ο Marlon Brando και ο Miles Davis, έπινε σαμπάνια με τον Sammy Davis Jr, έκανε παρέα με τον Stan Getz, είχε τραγουδήσει για εκατομμύρια Αμερικάνους στο “The Steve Allen Show”, πήρε δύο φορές μέρος στη Eurovision και είχε συμμετάσχει στην προεκλογική εκστρατεία του Olof Palme.
Η αρχή έγινε με το τραγούδι του Nat King Cole “Walking My Baby Back Home”, το οποίο ο Beppe Wolgers απέδωσε στα σουηδικά δίνοντάς του τον τίτλο “Sakta vi gå genom stan” (ελεύθερη μετάφραση: “Περιπλανιόμαστε αργά μέσα στην πόλη”). Το τραγούδι αυτό έγινε η αντιπροσωπευτική μελωδία της Monica και συνδέθηκε στενά με τη Στοκχόλμη, παρά την ουσιαστικά αμερικανική «καταγωγή» του. Στη συνέχεια ακολούθησε μία από τις κορυφαίες στιγμές στην καριέρα της: το άλμπουμ “Waltz for Debby”, αποτέλεσμα της συνεργασίας της με τον αμερικανό πιανίστα Bill Evans.

Η ταινία ‘Βαλς για τη Μόνικα’ εστιάζει στην περίοδο γύρω στο 1965 όπου , γύρω στα 30 της  πια, προσπαθεί να αντιμετωπίσει τους δαίμονες της ζωής της: τον εθισμό της στο αλκοόλ σε συνδυασμό με τις φαρμακευτικές θεραπείες που λαμβάνει για ένα χρόνιο πρόβλημα στην πλάτη της, τα οποία την εμποδίζουν στις live εμφανίσεις της. Ταυτόχρονα πρέπει να φροντίσει και την κόρη της, Eva-Lena, την οποία απέκτησε στα 17 της αν και ποτέ δεν κατάφερε να μπει πραγματικά στο ρόλο της μητέρας. Τη συγκεκριμένη περίοδο έκανε ένα ντουέτο με τον Harry Belafonte για τον Martin Luther King, συνδέθηκε με τον σουηδό Πρωθυπουργό Tage Erlander, και έκλεψε την παράσταση με την ερμηνεία της στην επική ταινία “The Emigrants” του Wilhelm Moberg. Σιγά σιγά όμως άρχισε να αποτραβιέται, για να καταλήξει μόνη με τον τρίτο και τελευταίο της σύζυγο, Sture Åkerberg, με τον οποίον παντρεύτηκε το 1974.
Η  Monica αποσύρθηκε σταδιακά από τη δημοσιότητα λόγω της επιδείνωσης του προβλήματος στη μέση της, που τελικά την καθήλωσε στην αναπηρική καρέκλα προς το τέλος της ζωής της. Πέθανε σε ηλικία 67 ετών το 2005 και τέσσερα χρόνια μετά το θάνατό της ο Klas Gustafsson έγραψε τη βιογραφία της με τίτλο “Enkel vacker öm”.

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ, PER FLY
«Περιγράφοντας την αίγλη και το ελεύθερο πνεύμα των αρχών της δεκαετίας του εξήντα, το έργο αγγίζει ταυτόχρονα ένα πολύ σύγχρονο θέμα: το πώς μπορεί κάποιος να χάσει τον εαυτό του την ίδια ώρα που πραγματοποιεί τις φιλοδοξίες του. Η Monica έγινε ένας ζωντανός θρύλος που αγαπήθηκε βαθιά από το σκανδιναβικό κοινό, χωρίς όμως η ίδια να καταφέρει να βρει την αγάπη».