Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2015

Δικαστικό ή Οικογενειακό δράμα; Ο Δικαστής



   Θέμις  πρώτη γυναίκα του Δία ,πρώτη κάτοχος του Μαντείου των Δελφών, το οποίο και έπειτα χάρισε στην αδελφή της Φοίβη, γιαγιά του Απόλλωνα. Όταν όμως γεννήθηκε ο Απόλλωνας επέδειξε προς αυτόν ιδιαίτερη αγάπη και στοργή και σύμφωνα με τη μυθολογία αυτή πρώτη του πρόσφερε τροφή, θεωρούμενη έτσι και τροφός του Απόλλωνα παραδίδοντάς του αργότερα το εν λόγω Μαντείο...
Ήταν η σοφή και ειλικρινής  υπεύθυνη θεά για την τήρηση των δικαιωμάτων στις ανθρώπινες σχέσεις. Σε συμβολικό επίπεδο αντιπροσωπεύει τον νόμο και την ηθική τάξη, το θείο δίκαιο. Ο ζυγός στο αριστερό της χέρι αντιπροσώπευε  την Δικαιοσύνη και η αλυσίδα και το ξίφος συμβόλιζαν την αυστηρή εφαρμογής αυτής.

Ο Δικαστής (The Judge)


Ο Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ ερμηνεύει τον Χανκ Πάλμερ, έναν πετυχημένο δικηγόρο του Σικάγο που είναι έτοιμος να πουλήσει και την ψυχή του στο διάβολο έναντι καλής αμοιβής. Από την άλλη, ο Ρόμπερτ Ντιβάλ ενσαρκώνει τον ηθικά άτεγκτο πατέρα του, έναν ηλικιωμένο δικαστή που έχει περάσει ολόκληρη τη ζωή του επιβάλλοντας τη δικαιοσύνη στο Κάρνιβιλ της Ιντιάνα. Μια κηδεία θα φέρει τον Χανκ στην επαρχιακή γενέτειρα του, όπου θα αντιμετωπίσει, εκτός από τις ανοιχτές οικογενειακές πληγές, την πιο δύσκολη και απαιτητική υπόθεση της καριέρας του.
Οι σχέσεις του με τον δικαστή πατέρα του παραμένουν ψυχρές, αλλά όταν ο τελευταίος μπλέκεται σε αυτοκινητικό δυστύχημα και κατηγορείται για φόνο, ο Χανκ αποφασίζει να μείνει και να τον υπερασπιστεί.

Διαρκείς αντιπαραθέσεις χαρακτήρων, συγκρατημένες κοινωνιολογικές παρατηρήσεις,  δύο πειστικότατες, «ανταγωνιστικές» ερμηνείες:
Ρομπερτ Ντάουνι Τζούνιορ εναντίον του 84χρονου Ρόμπερτ Ντιβάλ σε μια κόντρα κορυφής.

Στην προσπάθεια τους να ανακαλύψουν την αλήθεια, αναγκάζονται να συνεργαστούν, και ο στόχος τους πλέον δεν περιορίζεται μόνο στην αποκάλυψη της αλήθειας, αλλά και στη σχέση τους, τη συγχώρεση, τη λύτρωση….

Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2015

ΜΟΝΙΚΑ Ζ. (σκανδιναβική; jazz!)



Σκανδιναβική jazz  με τη Σουηδέζα τραγουδίστρια Μόνικα Ζέτερλουντ
Έχει αγκάθια η πορεία για την επιτυχία;
Υπάρχει και αντίστροφος ρατσισμός;
Η Μόνικα «Ζ» πάλευε να ισορροπήσει ανάμεσα στην πρόσκαιρη ευτυχία και την απόλυτη μιζέρια. Συνεχή προβλήματα με τον τελειομανή καλλιτέχνη πατέρα και μέντορά της, αποτυχημένες προσπάθειες να σταθεί άξια μητέρα για την κόρη της, ασταθείς ερωτικές σχέσεις. Ο αλκοολισμός σε τέτοιες περιπτώσεις είναι μονόδρομος και οι αμφίπλευροι τραυματισμοί αισθημάτων αναπόφευκτοι.
Σχέσεις που φυλλορροούν σαν δέντρα το φθινόπωρο, αθεράπευτος εγωισμός, βαθειές ανασφάλειες, τραυματικές φιλοδοξίες, αυτοκαταστροφικά χαρακώματα. Αν και γεμάτη τραγούδια ταινία,  παρόλα αυτά, δεν ακούγεται η αυθεντική φωνή της μεγάλης καλλιτέχνιδος.

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ  MONICA ZETTERLUND

  • και ταλαντούχα τραγουδίστρια και αισθαντική ηθοποιός.

  • δεν δίσταζε να παραδεχθεί μέσα στην τελειομανία της , τις αδυναμίες και τις αποτυχίες της

  • πώς να πείσει  τον αυστηρό καλλιτέχνη πατέρα της για την αξία της;

  • και ο αντίστροφος ρατσισμός είναι αβίωτος (η λευκή πανέμορφη Σουηδέζα κλέβει τα πρωτεία της jazz από τους νέγρους τραγουδώντας... στα σουηδικά!)

Η ταινία ‘Βαλς για τη Μόνικα’ περιγράφει την πραγματική ιστορία της θρυλικής τραγουδίστριας της jazz, Monica Zetterlund, και την περίοδο της μεγάλης της καταξίωσης κατά τη δεκαετία του ’60. H ζωή της ήταν γεμάτη μοναδικές εμπειρίες: την είχαν φλερτάρει μεγάλα ονόματα όπως ο Marlon Brando και ο Miles Davis, έπινε σαμπάνια με τον Sammy Davis Jr, έκανε παρέα με τον Stan Getz, είχε τραγουδήσει για εκατομμύρια Αμερικάνους στο “The Steve Allen Show”, πήρε δύο φορές μέρος στη Eurovision και είχε συμμετάσχει στην προεκλογική εκστρατεία του Olof Palme.
Η αρχή έγινε με το τραγούδι του Nat King Cole “Walking My Baby Back Home”, το οποίο ο Beppe Wolgers απέδωσε στα σουηδικά δίνοντάς του τον τίτλο “Sakta vi gå genom stan” (ελεύθερη μετάφραση: “Περιπλανιόμαστε αργά μέσα στην πόλη”). Το τραγούδι αυτό έγινε η αντιπροσωπευτική μελωδία της Monica και συνδέθηκε στενά με τη Στοκχόλμη, παρά την ουσιαστικά αμερικανική «καταγωγή» του. Στη συνέχεια ακολούθησε μία από τις κορυφαίες στιγμές στην καριέρα της: το άλμπουμ “Waltz for Debby”, αποτέλεσμα της συνεργασίας της με τον αμερικανό πιανίστα Bill Evans.



Η ταινία ‘Βαλς για τη Μόνικα’ εστιάζει στην περίοδο γύρω στο 1965 όπου , γύρω στα 30 της  πια, προσπαθεί να αντιμετωπίσει τους δαίμονες της ζωής της: τον εθισμό της στο αλκοόλ σε συνδυασμό με τις φαρμακευτικές θεραπείες που λαμβάνει για ένα χρόνιο πρόβλημα στην πλάτη της, τα οποία την εμποδίζουν στις live εμφανίσεις της. Ταυτόχρονα πρέπει να φροντίσει και την κόρη της, Eva-Lena, την οποία απέκτησε στα 17 της αν και ποτέ δεν κατάφερε να μπει πραγματικά στο ρόλο της μητέρας. Τη συγκεκριμένη περίοδο έκανε ένα ντουέτο με τον Harry Belafonte για τον Martin Luther King, συνδέθηκε με τον σουηδό Πρωθυπουργό Tage Erlander, και έκλεψε την παράσταση με την ερμηνεία της στην επική ταινία “The Emigrants” του Wilhelm Moberg. Σιγά σιγά όμως άρχισε να αποτραβιέται, για να καταλήξει μόνη με τον τρίτο και τελευταίο της σύζυγο, Sture Åkerberg, με τον οποίον παντρεύτηκε το 1974.
Η  Monica αποσύρθηκε σταδιακά από τη δημοσιότητα λόγω της επιδείνωσης του προβλήματος στη μέση της, που τελικά την καθήλωσε στην αναπηρική καρέκλα προς το τέλος της ζωής της. Πέθανε σε ηλικία 67 ετών το 2005 και τέσσερα χρόνια μετά το θάνατό της ο Klas Gustafsson έγραψε τη βιογραφία της με τίτλο “Enkel vacker öm”.


ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ, PER FLY
«Περιγράφοντας την αίγλη και το ελεύθερο πνεύμα των αρχών της δεκαετίας του εξήντα, το έργο αγγίζει ταυτόχρονα ένα πολύ σύγχρονο θέμα: το πώς μπορεί κάποιος να χάσει τον εαυτό του την ίδια ώρα που πραγματοποιεί τις φιλοδοξίες του. Η Monica έγινε ένας ζωντανός θρύλος που αγαπήθηκε βαθιά από το σκανδιναβικό κοινό, χωρίς όμως η ίδια να καταφέρει να βρει την αγάπη».



Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2015

Η ταινία ενός πίνακα ή η αληθινή ιστορία μιας ταινίας

«Γυναίκα από Χρυσό»
Η Μαρία Άλτμαν γεννήθηκε στη Βιέννη το 1916, εννιά χρόνια αφότου ο Γκουστάβ Κλιμτ ολοκλήρωσε το μεγάλο του αριστούργημα, που απεικονίζει την αδερφή της μητέρας της, Αντέλ. Η Αντέλ Μπλοχ-Μπάουερ ήταν, μαζί με τον άνδρα της, ένθερμη υποστηρικτής των τεχνών και οικοδέσποινα μιας διάσημης γκαλερί της Βιέννης, στην οποία σύχναζαν επιφανείς φιγούρες όπως ο Γκουστάβ Κλιμτ.
Οι πίνακες του Κλιμτ, που θεωρούνταν από τους ηγέτες της art nouveau σχολής στη Βιέννη, ήταν διάσημοι για τον ερωτισμό τους και η Αντέλ Μπλοχ-Μπάουερ ήταν ένα από τα αγαπημένα μοντέλα του καλλιτέχνη. Στο χρυσό του πορτρέτο απεικονίζει τη θεία της Μαρία σαν μία βασίλισσα της Αιγύπτου, στολισμένη με χρυσό και κοσμήματα.

 


Εξήντα χρόνια μετά την απόδρασή της από τη Βιέννη κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, μία ηλικιωμένη Εβραία γυναίκα, η Μαρία Άλτμαν (Έλεν Μίρεν), ξεκινά την προσπάθειά της να ανακτήσει οικογενειακά κειμήλια που κλάπηκαν από τους Ναζί, μεταξύ των οποίων ο διάσημος πίνακας του Κλιμτ, «Portrait of Adele Bloch-Bauer I».


 «Γυναίκα από Χρυσό»: Η απίστευτη αληθινή ιστορία μιας γυναίκας που ξεκίνησε τη διασημότερη δικαστική υπόθεση στον χώρο της τέχνης για να ανακτήσει την, κλεμμένη από τους Ναζί, κληρονομιά της. Μαζί με τον άπειρο αλλά τολμηρό νεαρό της δικηγόρο, αρχίζει μια μεγάλη μάχη που τους φέρνει στην καρδιά του αυστριακού καθεστώτος και το Ανώτατο Δικαστήριο των Η.Π.Α., και την αναγκάζει να αντιμετωπίσει δύσκολες αλήθειες για το παρελθόν. Η προσωπική της μάχη θα διορθώσει ένα άδικο που έστεκε για δεκαετίες και θα αποδείξει ότι η δικαιοσύνη είναι ανεκτίμητη. Μιλά για την δικαιοσύνη. Μιλά για την επαφή που δημιουργούν οι άνθρωποι με το παρελθόν.
Το 1998, η Μαρία συμβουλεύθηκε έναν οικογενειακό της φίλο για να κινηθεί νομικά εναντίον της αυστριακής κυβέρνησης σχετικά με την υπόθεση του πίνακα του Κλιμτ. Όταν η Αυστρία απέρριψε τους ισχυρισμούς της Μαρία, εκείνη αναγκάστηκε να εκμεταλλευτεί έναν νόμο που επιτρέπει σε Αμερικανούς πολίτες να μηνύσουν ξένες κυβερνήσεις μέσα από το δικαστικό σύστημα των Η.Π.Α.
 Ο αντίκτυπος της τέχνης του Κλιμτ είναι τεράστιος .Για τους Αυστριακούς ο πίνακας αυτός είναι η δική τους Μόνα Λίζα. Η ιδέα ότι ένας πίνακας μπορεί να κλαπεί δύο φορές -πρώτα από τους Ναζί και έπειτα από κυβερνήσεις για να μείνει στα μουσεία- είναι φοβερή. Ακόμη και για τους Γερμανούς είναι ένα έργο τεράστιας καλλιτεχνικής σημασίας.

Δευτέρα 7 Σεπτεμβρίου 2015

EL GRECO

Τι σκέφτονται αυτά τα μάτια;


Λίγο πριν ο διάσημος ζωγράφος Δομήνικος Θεοτοκόπουλος αντιμετωπίσει την ισπανική Ιερά Εξέταση, μνημονεύει τα αγωνιώδη νεανικά χρόνια στην πολιορκούμενη από τους Ενετούς Κρήτη, τη μαθητεία του δίπλα στον Τιτσιάνο στη Βενετία, και την καλλιτεχνική του καταξίωση στο Τολέδο, η οποία συνέπεσε με τη μοιραία σύγκρουση με τον ιερωμένο Νίνο ντε Γκεβάρα.


Η ταινία του Γ. ΣΜΑΡΑΓΔΗ  αναφέρεται στην περιπετειώδη ζωή και την έντονη προσωπικότητα του μεγάλου Έλληνα καλλιτέχνη, Δομήνικου Θεοτοκόπουλου (Νικ Ασντον) ευρύτερα γνωστού ως El Greco.



Βρισκόμαστε στο 1566, στην ιδιαίτερη πατρίδα του ζωγράφου την Κρήτη, που βρίσκεται υπό την κατοχή των Ενετών. Ο πατέρας του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου είναι αντάρτης και μάχεται τους κατακτητές, ενώ ο νεαρός καλλιτέχνης απολαμβάνει ήδη μεγάλη φήμη και επιτυχία.

Μέσα σ΄ αυτήν την πραγματικότητα, ο Γκρέκο προσπαθεί να συμφιλιώσει την Κρητική του υπερηφάνεια με τον προφανή μαγνητισμό που ασκεί πάνω του η Βενετία, το κέντρο του καλλιτεχνικού κόσμου. Στην Βενετία ο Γκρέκο θα συναντήσει τον Ισπανό ιδεαλιστή ιερωμένο Νίνο ντε Γκεβάρα, γεγονός που θα αποβεί καθοριστικό για τη ζωή του. Ο Γκεβάρα γοητεύεται από το ταλέντο του Έλληνα ζωγράφου και τον θαυμάζει, αν και διαφωνεί με την ιδιότυπη στάση του σε ό,τι αφορά την τέχνη και τον Θεό. Ο  Γκεβάρα, ως Μέγας Ιεροεξεταστής ,στέλνει αλόγιστα ανθρώπους στην πυρά. 
Το φως θα νικήσει το σκοτάδι;